چه آینده‌ای در انتظار پرده سبز است؟
۱۴۰۰/۰۴/۱۶
ضبط کلاس های آموزشی در استودیو کروماکی
۱۴۰۱/۰۳/۲۵
کثر فیلمسازان، تصویربردارها و مدیران فیلمبرداری با اصول اولیه‌ی شات گرفتن از پرده سبز مانند وجود نور یکنواخت برای پس‌زمینه و عدم وجود سایه‌ها، آشنا هستند. اگر با این اصول آشنا نیستید؛ برای یادگیری اصول عکاسی در مقابل پرده سبز روی اینجا و برای یادگیری اصول اولیه فیلمبرداری در پرده سبز اینجا کلیک کنید
اما ما در این مطلب به بعضی مسائل رایج و مشترک پرداخته‌ایم که توجه به آن‌ها و رعایت کردن نکات آن به هرچه بهتر شدن محصول تولیدی شما کمک می‌کند.
فاصله دوربین و منظره
غالبا افراد به فاصله کانونی و ارتفاع دوربین‌ها توجه نمی‌کنند و یا شاید هم آن‌ها را فراموش می‌کنند. شما با داشتن یک پرده سبز ساده، فرم‌ها چارچوب‌های مرجع بسیار کمی دارید، مانند یک خط افق. اما همین موضوع در کادربندی به شما کمک خواهد کرد.
فاصله کانونی، ارتفاع دوربین و زاویه شات باید همیشه متناسب با عکس پس‌زمینه‌ای باشد که در پشت فوتیج در حین کروماکی قرا میگیرد.
مراقب قاب‌های نزدیک و عریض باشید. بسیاری از فوتیج‌هایی که برای پرده سبز ارئه می‌شوند، روی پس‌زمینه‌های گرافیکی و یا انتزاعی استفاده می‌شود( در مورد فوتیجها بیشتر بدانید). در این موارد، بهتر است دوربین را از سوژه خود دور کنید. هنگامی که قاب شما نزدیک و عریض باشد، به ویژه هنگام گرفتن یک شات تمام قد، می‌تواند منظره‌ی عجیبی به تصویر بدهد. به طور مثال اگر یک مجری در جلوی دوربین داشته باشید، پاهای مجری کوتاه دیده می‌شود و این باعث می‌شود تا مانند یک مثلث وارونه به نظر برسد. کمی به عقب‌تر بروید و در یک قاب بلندتر فیلم و یا عکس بگیرید. با این کار منظره تصویر صاف می‌شود و به هنگام ترکیب کردن در مراحل کروماکی، سوژه شما طبیعی‌تر به نظر می‌رسد. برای شات‌های تمام قد، ارتفاع دوربین را کمی زیر خط دید قرار دهید، این کار باعث می‌شود تصویری صاف و درست‌تری داشته باشید.
بازتاب را کاهش دهید
بازتاب پرده کروماکی همان نور ناخواسته و جزئی سبز رنگ است که از تابش نور پرده سبز شما به‌وجود می‌آید. شما به راحتی فراموش می‌کنید که برای کاهش این بازتاب باید اقداماتی را انجام دهید؛ زیرا تشخیص آن در مانتیورها بسیار مشکل است. اما به محض انجام فرایند کروماکی، یک هاله‌ی رنگ سبز در قسمت کناری و زیرین صورت بازیگران، به صورت محسوس به چشم می‌خورد. نرم افزارهای کروماکی برای کاهش این بازتاب می‌توانند اقدامات قابل توجهی انجام دهند. اما اگر شما چند گام در جهت کاهش این هاله‌های رنگ انجام دهید، قطعا نتیجه بهتری خواهید گرفت.
اگر در صحنه فیلمبرداری شما قرار است بازیگر مستقیم به دوربین نگاه و صحبت کند، نیازی نیست سه طرف آن پرده سبز قرار دهید. به عبارت دیگر نیازی به پرده‌های سبز برای دو طرف سوژه ندارید؛ بلکه بهتر است از دیوارهای جانبی سیاه استفاده کنید و یا در طرفین سوژه خود پلی‌برد قرار دهید.
یک پارچه سیاه روی زمین قرار دهید: اگر در صحنه‌ی شما زمین مشاهده نمی‌شود و یا نیازی به آن ندارید، به جای پرده سبز روی زمین از یک پارچه سیاه استفاده کنید. با این کار بازتاب از بخش پایینی حذف می‌شود.
چراغ‌های جانبی: اگر بازتاب اجتناب‌ناپذیر است، احتمالا شما درحال فیلمبرداری یک قاب عریض هستید که در دو طرف صحنه و سوژه خود نور اضافه کرده‌اید. در این مواقع لازم نیست که حتما نور و چرراغ‌های جانبی شما قوی باشد. برای چراغ‌های جانبی بهتر است از چراغ‌های تنگستن کم نور استفاده کنید. وقتی از لامپ تنگستن کم نور استفاده کنید، طیف رنگی نور آن به رنگ نارنجی نزدیک‌تر می‌شود. نارنجی در چرخه‌ی رنگ‌ها در مقابل رنگ سبز قرار میگیرد. بنابراین شما به کاهش بازتاب کمک کرده‌اید.
آیا وقعا نیاز به ضبط تصاویر در حالت لاگ (log) دارید؟
حالت‌های ضبط لاگ که در دوربین‌های مدرن وجود دراند یک راه عالی برای قرار دادن مقدار زیادی دامنه دینامیکی در یک سیگنال ویدیویی استاندارد هستند. اما آن‌ها همیشه بهترین گزینه و انتخاب برای فیلمبرداری در مقابل پرده سبز نیستند.
اگر شما در یک گامای ویدیویی استانداردتری فیلمبرداری کنید، به طور کلی فرایند کروماکی بهتری دریافت خواهید کرد. در استودیو، شما کنترل کاملی بر دامنه دینامیکی خود دارید، بنابراین نیازی به ورود سیستم‌های لاگ ندارید. با استفاده از لاگ فوتیجها، فضای زیادی در سیگنال ویدئویی شما برای این محدوده اضافی صرف خواهد شد که حتی از آن‌ها استفاده هم نمی‌شود. بنابراین با این کار شما در واقع داده‌هایی را که می‌توانید برای ثبت بیشتر اطلاعات مربوط به رنگ استفاده کنید را هدر داده‌اید. این یک معامله است. هر چه دامنه دینامیکی بیشتر باشد به این معناست که داده کمتری در هر سطح روشنایی استفاده می‌شود. دامنه دینامیکی کمتر در گامای استاندارد به معنای استفاده از داده‌های بیشتر در هر سطح رنگ است. و به دنبال آن، داده‌های بیشتر رنگ به معنای یک محصول کروماکی بهتر است.
این بدان معنا نیست که شما هرگز نباید از فناوری‌های لاگ استفاده کنید. زمان مناسب استفاده از لاگ‌ها ممکن است زمانی باشد که می‌خواهید پس زمینه‌ای را در پروژه خود قرار دهید که قبلا با استفاده از لاگ گرفته شده است یا یک بخشی از ویرایش بزرگتر باشد که در مرحله اول با لاگ گرفته شده است و شما می‌خواهید بیشترین تطابق را داشته باشید. اگر از سیستم‌ها و فرمت لاگ برای فیلمبرداری در پرده سبز استفاده می‌کنید حتما توجه داشته باشید پرده سبز در معرض نور کافی باشد؛ زیرا ضبط حالت‌های لاگ بدون نور کافی دردسرساز هستند.
اگر در حال فیلمبرداری یک شات تمام قد هستید، با استفاده از تراز سفید یا همان وایت بالانس دستی و گامای ویدیویی استاندارد، فوتیج را به همان اندازه که می‌خواهید در نتیجه نهایی در دوربین نزدیک باشد، نزدیک کنید.
آخرین نکته و پیشنهاد در مورد تنظیمات دوربین: اگر شما دارای فضای هارد و زمان کافی برای بک‌آپ هستید، برای شات از دوربین با فرمت RAW استفاده کنید که معمولا گزینه‌ی خوبی برای داشتن بهترین کروماکی است. اما الزاما همیشه شما به آن نیاز ندارید. نرخ داده‌های فوتیج خام در مقایسه با کدک‌های ویدیویی عادی بسیار زیاد است. این قضیه ممکن است برای جریان کاری شما مناسب نباشد زیرا باید به درستی کنترل شود و نیازمند هزینه بیشتری در زخیره‌سازی داده‌ها و زمان بشتر در بک‌آپ هستند. بنابراین مهم است که همیشه درباره نیازهای خود با سردبیر، گرافیست، کسی که کروماکی شما را انجام می‌دهد و مدیر فلیمبرداری پروژه خود صحبت کنید.
آیا شما با روش درستی فیلمبرداری می‌کنید؟
اگر در حال فیلمبرداری از سوژه خود در یک شات تمام قد هستید و سوژه شما هم ساکن است، حتما دوربین خود را 90 در جه به بغل بچرخانید تا تصویر عمودی شود. سعی کنید قاب شما با شخص پر شود. با این کار شما بیشترین استفاده را از میزان پیکسلی که ضبط می‌کنید، خواهید کرد. علاوه بر این‌ها بعد از انجام کروماکی نیز شما وضوح بیشتری در محصول نهایی خواهید داشت. همچین وضوحی را در یک فیلمبرداری مستقیم بدست نخواهید آورد. این ترفند کوچک، و وضوح به دست آمده از آن، برای شما مزایایی دارد: از جمله آن که به شما یک شات عریض و گسترده می‌دهد. در واقع شما با یک فیلمبرداری، به طور همزمان دارای یک شات کلوزآپ، تمام قد وعریض هستید.
نورپردازی سوژه خود را به خطر نیندازید
یک اشتباه رایجی که دیده‌ایم، وسواس مردم در مورد خلاص شدن از سایه‌های روی پرده سبز است. شما باید سعی کنید سایه‌ها را کاهش دهید. در پرده سبز یک رنگ سبز با روشنایی کاملا یکنواخت به کروماکی شما کمک می‌کند. اما این بدان معنی نیست که برای داشتن همچین یکنواختی شیوه نورپردازی سوژه خود را تغییر دهید.
روشنایی سوژه شما باید متناسب با پس‌زمینه‌ای باشد که می‌خواهید از آن استفاده کنید. بنابراین اگر می‌خواهید سوژه خود را در انجام کروماکی در یک پس‌زمینه‌ی آفتابی قرار دهید، باید روشنایی آن شبیه به یک منظره آفتابی باشد. نورپردازی سوژه را مطابق با پس‌زمینه خود روشن کنید سپس به سراغ سایه‌ها بروید. سعی کنید سایه‌ها را به بهترین نحوه ممکن کاهش دهید بدون این که نورپردازی سوژه شما به خطر بیفتد. برای کسب اطلاعات بیشتر درمورد چگونگی نورپردازی به این مقاله مراجعه کنید.
در شات‌های تمام قد، جایی که کف زمین قابل مشاهده است، در بعضی مواقع سایه‌های اجتناب‌ناپذیری وجود دارند. به ویژه در اطراف و در میان پای بازیگران. فرایندهای کروماکی یک فرایند جادویی نیست و نمیتواند در تمامی صحنه‌ها این سایه‌ها را از بین ببرد. هرچقدر عکس پیچیده‌تر و گسترده‌تر باشد، احتمال استفاده از پوشاندن‌های دستی مانند روتوسکوپی در مراحل بعد از فیلمبرداری، علاوه بر انجام فرایندهای کروماکی نیز بیشتر می‌شود. در تولیداتی با بودجه‌های بزرگ و فیلم‌های اکشن، این دسته اتفاق‌ها بسیار زیاد می‌افتد، زیرا دارای صحنه‌های بسیار پیچیده، گرد و غبار و آوارهای معلق در هوا در مقابل پس‌زمینه پرده سبز هستند. در این پروژه‌ها علاوه بر استفاده از کروماکی، در صحنه‌های دشوار به روتوسکوپ نیز احتیاج است. برای آشنایی با پروژه‌های دشوار ولی موفق در زمینه‌ی استفاده از پرده سبز رروی این لینک و برای آشنایی با نمونه‌های ناموفق روی این لینک کلیک کنید.
از استفاده از لنز با زاویه‌ی باز در فیلمبرداری خودداری کنید
در سال‌های اخیر داشتن یک عمق میدان کم در شات‌های مختلف رایج شده. اما این موضوع چیزی است که بهتر است در شات‌های پرده سبز از آن اجتناب کنید. اگر فرد مقابل دوربین شما، دارای چشم‌های گیرا با شانه‌های بلند باشد که تمرکز را از پس‌زمینه دور می‌کند و در عین حال، شما روی پس‌زمینه فوکوس کرده باشید، قطعا یک منظره عجیب و غیر طبیعی به وجود آورده‌اید. علاوه‌بر این‌ها فرایندکروماکی زمانی که مرزهای شارپ و واضح در تصویر وجود دارد بسیار مشکل است.
معمولا در فیلمبرداری با لنز با زاویه‌ی باز، ویگنتینگ یا همان تاریک شدن گوشه‌ها، به وجود می‌اید. این همان چیزی است که باید در پرده سبز از آن اجتناب کنید. هرچه از بین بردن طیف وسیع‌تری از رنگ‌ها و سایه‌ها به عهده فرایندهای کروماکی باشد، به دست آوردن یک محصول تر و تمییز سخت‌تر می‌شود.
بیشتر لنزها در دیافراگم‌های باز وضوح کمی دارند. هنگامی که دیافراگم شما از F13 فراتر برود، عنبیه به قدری کوچک می‌شود که دچار “پراش عنبیه” می‌شود؛ جایی که نور از لبه عنبیه خم می‌شود و فیلم شما واضح دیده نمی‌شود. در دیافراگم‌های خیلی بسته نیز ما شاهد کم شدن وضوح می‌شویم. پس سعی کنید نقطه درست لنز خود را پیدا کنید، جایی که وضوح بیشتر است و کمترین ویگنتینگ را دارد.
در هر سبک فیلمبرداری تفاوت‌های جزئی وجود دارد، اما اگر تمام نکات بالا را بخاطر بسپارید، باید بتوانید از برخی اشتباهات رایج در پرده سبز جلوگیری کرده و یک فیلم با کیفیت بالاتر تولید کنید.
