چاقو دو لبه ای به نام کروماکی (قسمت اول)

فیلم برداری کروماکی اصولا پدیده سخت و پر زحمتی است، به عنوان کارگردان شما نه تنها باید دوربین را در بهترین مکان ممکن قرار دهید بلکه باید اطمینان حاصل کنید که بازیگران شما میتوانند به خوبی با پس زمینه هماهنگ شوند و در نهایت تصویر شما سه بعدی و قانع کننده از آب در بیاید.

همچنین بازیگران باید فاصله مناسبی از صفحه سبز یا آبی داشته باشند تا به طور تصادفی سایه نیاندازند و شبحی عجیب و غریب وسط فیلم برداری کروماکی ایجاد نکنند ، با همه این حرف ها خیلی دور از ذهن به نظر نمیرسد که بعضی از فیلم ها نتوانند تمام این نکته ها را به خوبی رعایت کنند و کارگردان های معروف فیلم هایی با جلوه های ویژه غیر استاندارد ارائه کنند ، این شما و این فیلم هایی که جلو پرده کروماکی ضبط شده اند و نتیجه افتضاحی به بار آورده اند :

سری فیلم های جنگ ستارگان

وقتی جورج لوکاس جنگ ستارگان را می ساخت علاقه عجیبی به استفاده از آخرین تکنولوژی و وسایل روز از خودش نشان میداد برای همین هم تقریبا همه صحنه ها را جلو پرده کروماکی فیلم برداری کرد.

همین علاقه باعث به وجود امدن یک جهان مصنوعی و تماما پلاستیکی شده ، جلوه های ویژه این فیلم ان قدر عجیب و غریب است که بعضی وقت ها فکر میکنیم بازیگر ها جلو یک پوستر دو بعدی در حال بازی هستند این ایراد مخصوصا هنگام نبرد های فیلم که قرار است هیجان انگیز باشند دیده می شود ، در این صحنه ها کاملا مشخص است ، هیچ چیز واقعی ای در کار نیست و تمام این جنگ ها به صورت جلوه های ویژه فیلم برداری شده است البته هر چه قدر جنگ ستارگان جلوتر رفت ، استفاده از پرده آبی هم کنترل شده تر اجرا شد و این مشکل به مرور از بین رفت.

ماجراهای پسر کوسه ای و دختر گدازه ای در بعد سوم

نام رابرت رودریگرز را اکثرا با فیلم شهر گناه میشناسیم ، فیلمی که ترکیبی از انیمیشن و واقعیت است و جلوه های ویژه جذاب و خیره کننده ای دارد، از طرفی همین کارگردان فیلمی ساخته به اسم “ماجراهای پسر کوسه ای و دختر گدازه ای در بعد سوم” که فیلم برداری کروماکی اش را با هر استانداردی بسنجیم بسیار بسیار غیر حرفه ای و احمقانه است.

شاید نتوان در تاریخ سینما فیلمی را پیدا کرد که مثل این فیلم ، در همه صحنه ها از جلوه های ویژه اشتباهی استفاده کرده باشد ، این فیلم نه تنها در استفاده از پرده سبز و بک گراند ها ناموفق عمل کرده بلکه انیمیشن هایی که اختصاصی برای همین فیلم ساخته شده اند هم تناسب چندانی با زمینه تصویر ندارند و بسیار توی ذوق میزنند

بچه های جاسوس 3D

هنوز کارمان با رابرت رودریگرز تمام نشده ، یکی دیگر از بدترین استفاده ها از پرده آبی و فن آوری کروماکی متعلق به فیلم بچه های جاسوس از همین کارگردان است ، شاید باورش سخت باشد اما قبل از ساخت “ماجراهای پسر کوسه ای …”  رودریگرز از فن آوری 3D در بچه های جاسوس استفاده کرده بود ، که در زمینه بی کیفبت بودن به طور جدی با فیلم بعدی رقابت میکند.

هیچ چیزی بدتر از یک فیلم سه بعدی نیست که زمینه آن کاملا دو بعدی و نقاشی شده باشد ، وقتی مدتی بعد “آواتار” جیمز کامرون اکران شد و فن آوری سه بعدی به صورت واقعی تر به مردم جهان نشان داده شد. تازه مردم فهمیدند که در نمونه های قبلی چه قدر کیفیت محصول پایین بوده است .

همانطور که اول گفتیم رابرت رودریگرز در فیلم های دیگری نیز از پرده آبی استفاده کرده و تصویر های خوبی هم گرفته اما به دلایل مختلف بچه های جاسوس در نهایت فیلم خیلی خیلی بدی از آب درآمد.

مارپیچ

قسمتی از این فیلم توسط روش قدیمی عروسک گردانی فیلم برداری شده ، شامل مردی که تماما سیاه پوشیده و در مقابل یک صفحه مشکی، عروسکی را تکان میدهد.
اما با این تفاوت که برای عروسک گردان این بار از پرده کروماکی و رنگ ابی به عنوان جایگزین استفاده شده است. البته استفاده از این روش چندان دیدنی از آب در نیامده ، وقتی در یکی از صحنه های این فیلم عروسک ها در حال رقص اند، انگار یک سری ماکت مقوایی جلو چشمتان بالا و پایین میپرد ، با اینکه این فیلم متعلق به سال 1986 است اما آنقدر فیلم برداری کروماکی در این فیلم عجیب و ناشیانه استفاده شده که بی شک جزو یکی از بدترین فیلم های این حوزه به حساب می آید ، برای فیلمی که اکثر جلوه های ویژه اش جلو تر از زمان خودش اجرا شده ، این مدل استفاده غیر حرفه ای ازپرده  کروماکی چیزی جز رسوایی به همراه نداشته